Τα συναισθήματα κατωτερώτητας του αριστεριστή.

Τα συναισθήματα κατωτερώτητας του αριστεριστή.

Παρμένο από το βιβλίο "Το Μανιφέστο του Unabomber: Η Βιομηχανική Κοινωνική και το Μέλλον της", σελ. 33-38 (εκδόσεις Άγνωστο).

 

10. Με τον όρο συναισθήματα κατωτερότητας εννοούμε όχι μόνο τα συναισθήματα κατωτερότητας με την αυστηρότερη έννοια, αλλά ένα ολόκληρο φάσμα συγγενών χαρακτηριστικών: την χαμηλή αυτοεκτίμηση, τα συναισθήματα αδυναμίας, τις καταθλιπτικές τάσεις, την ηττοπάθεια, την ενοχή, το μίσος για τον ίδιο τον εαυτό, κλπ. Επιχειρηματολογούμε πως οι σύγχρονοι αριστεριστές τείνουν να έχουν τέτοια συναισθήματα (πιθανώς λιγότερο ή περισσότερο καταπνιγμένα) και πως αυτά τα συναισθήματα θα καθορίσουν την κατεύθυνση που θα πάρει ο σύγχρονος αριστερισμός.

11. Όταν κάποιος ερμηνεύει υποτιμητικά σχεδόν οτιδήποτε λέγεται για αυτόν (ή για τις ομάδες με τις οποίες ταυτίζεται) συμπεραίνουμε πως έχει συναισθήματα κατωτερότητας ή χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η τάση αυτή είναι έκδηλη σε υποστηρικτές των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, άσχετα με το αν ανήκουν σε ομάδες μειονοτήτων των οποίων τα δικαιώματα υποστηρίζουν. Είναι υπερευαίσθητοι όσον αφορά τις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηριστούν οι μειονότητες. Οι όροι «νέγρος», «ανατολίτης», «ανάπηρος» ή «γυναίκα» για άτομα από την Αφρική, την Ασία, για άτομα με ειδικές ανάγκες ή για γυναίκες αρχικά δεν είχαν μειωτική σημασία. Οι λέξεις «broad» (γυναίκα, γκόμενα) και «chick» (γκομενάκι) ήταν απλά τα θηλυκά αντίστοιχα του «guy» (άντρας, μόρτης), «dude» (λιμοκοντόρος) ή «fellow» (άνθρωπος, τύπος, λεβέντης). Τις αρνητικές σημασίες σε αυτούς τους όρους τις έχουν αποδώσει οι ίδιοι οι ακτιβιστές. Μερικοί υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ζώων έχουν φτάσει μέχρις του σημείου να απορρίψουν τη λέξη «pet» (οικόσιτο, κατοικίδιο) και να επιμένουν να αντικατασταθεί με την «animal companion» (τετράποδος σύντροφος). Οι αριστεριστές ανθρωπολόγοι κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να αποφύγουν να πούν οτιδήποτε για τους πρωτόγονους λαούς που θα μπορούσε πιθανώς να ερμηνευτεί ως αρνητικό. Θέλουν να αντικαταστήσουν την λέξη «πρωτόγονος» με την λέξη «nonliterate» (μη εγγράμματος). Φαίνονται σχεδόν παρανοϊκοί όσον αφορά οτιδήποτε μπορεί να υποδηλώσει πως κάποιος πρωτόγονος πολιτισμός ίσως είναι κατώτερος από τον δικό μας (Δεν έχουμε σκοπό να υπονοήσουμε πως οι πρωτόγονοι πολιτισμοί ΕΙΝΑΙ κατώτεροι από τον δικό μας. Απλά επισημαίνουμε την υπερευαισθησία των αριστεριστών ανθρωπολόγων).

12. Αυτοί που είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι όσον αφορά στην «πολιτικά ορθή» ορολογία δεν είναι οι μέσοι μαύροι κάτοικοι του γκέτο, οι Ασιάτες μετανάστες, οι κακοποιημένες γυναίκες ή τα άτομα με κάποια αναπηρία, αλλά μια μειοψηφία ακτιβιστών. Πολλοί από αυτούς ούτε καν ανήκουν σε κάποια «καταπιεσμένη» ομάδα, αντίθετα προέρχονται από τα προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας. Το προπύργιο της πολιτικής ορθότητας είναι οι καθηγητές των πανεπιστημίων που έχουν ασφαλείς θέσεις εργασίας με επαρκέστατους μισθούς, και που στην πλειοψηφία τους είναι ετερόφυλοι, άσπροι άνδρες από οικογένειες της μεσαίας τάξης.

13. Πολλοί αριστεριστές ταυτίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τα προβλήματα των ομάδων που εμφανίζονται αδύναμες (οι γυναίκες), ηττημένες (οι Αμερικανοί Ινδιάνοι), απωθητικές (οι ομοφυλόφιλοι) ή αλλιώς κατώτερες. Οι αριστεριστές οι ίδιοι νιώθουν πως αυτές οι ομάδες είναι κατώτερες. Δεν θα παραδεχόταν ποτέ στους εαυτούς τους πως έχουν τέτοια συναισθήματα, αλλά ταυτίζονται με τα προβλήματα αυτών των ομάδων ακριβώς επειδή τις βλέπουν ως κατώτερες (Δεν υπονοούμε πως οι γυναίκες, οι Ινδιάνοι, κλπ, ΕΙΝΑΙ κατώτεροι. Απλά επισημαίνουμε ένα σημείο της ψυχολογίας των αριστεριστών).

14. Οι φεμινιστές/ίστριες θέλουν πάση θυσία να αποδείξουν πως οι γυναίκες είναι εξίσου ικανές με τους άνδρες. Είναι σαφές ότι φοβούνται πως οι γυναίκες μπορεί να ΜΗΝ είναι εξίσου δυνατές και ικανές με τους άνδρες.

15. Οι αριστεριστές τείνουν να μισούν οτιδήποτε φαίνεται δυνατό, καλό και επιτυχημένο. Μισούν την Αμερική, μισούν τον Δυτικό πολιτισμό, μισούν τους λευκούς άνδρες, μισούν την λογική. Οι λόγοι που δίνουν οι αριστεριστές για το μίσος τους για την Δύση, κλπ, σαφώς δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά τους κίνητρα. ΛΕΝΕ πως μισούν τη Δύση επειδή είναι πολεμοχαρής, ιμπεριαλιστική, σεξιστική, εθνοκεντρική και ούτω καθ’ εξής, αλλά όπου αυτά τα ίδια σφάλματα εμφανίζονται σε σοσιαλιστικές χώρες ή σε πρωτόγονους πολιτισμούς, οι αριστεριστές βρίσκουν δικαιολογίες για αυτά ή στην καλύτερη περίπτωση ΑΠΡΟΘΥΜΑ παραδέχονται πως υπάρχουν, ενώ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ επισημαίνουν (και συχνά μεγαλοποιούν σε μεγάλο βαθμό) αυτά τα σφάλματα όταν εμφανίζονται στον Δυτικό πολιτισμό. Έτσι είναι σαφές πως αυτά τα σφάλματα δεν είναι το πραγματικό κίνητρο του μίσους των αριστεριστών για την Αμερική και την Δύση. Οι αριστεριστές μισούν την Αμερική και την Δύση επειδή είναι ισχυρές και πετυχημένες.

16. Οι λέξεις όπως «αυτοπεποίθηση», «αυτοδυναμία», «πρωτοβουλία», «επιχειρηματικότητα» [enterprise], «αισιοδοξία», κλπ, παίζουν μικρό ρόλο στο φιλελεύθερο και αριστερίστικο λεξιλόγιο. Ο αριστεριστής είναι αντί-ατομικιστής και υπέρ της συλλογικότητας. Θέλει η κοινωνία να καλύπτει τις ανάγκες όλων, να τους φροντίζει. Δεν είναι το είδος του ατόμου που έχει εσωτερική αίσθηση εμπιστοσύνης στη δική του την ικανότητα να λύνει τα προβλήματά του και να ικανοποιεί τις ανάγκες του. Ο αριστεριστής είναι ανταγωνιστικός απέναντι στην έννοια της άμιλλας γιατί, βαθιά μέσα του, νιώθει ηττημένος.

17. Οι μορφές της τέχνης που έχουν απήχηση στους αριστεριστές διανοούμενους τείνουν να εστιάζουν στην αποκρουστικότητα, στην ήττα και στην απελπισία ή διαφορετικά να προσλαμβάνουν ένα οργιαστικό ύφος, απορρίπτοντας τον λογικό έλεγχο σαν να μην υπήρχε ελπίδα επίτευξης μέσω του λογικού υπολογισμού και το μόνο που απέμεινε στον δημιουργό ήταν να βυθιστεί στις εντυπώσεις της στιγμής.

18. Οι σύγχρονοι αριστεριστές φιλόσοφοι τείνουν να απορρίπτουν τη λογική, την επιστήμη, την αντικειμενική πραγματικότητα και να επιμένουν πως τα πάντα είναι πολιτιστικά σχετικά. Είναι αλήθεια πως μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για τα θεμέλια της επιστημονικής γνώσης και για το πώς μπορεί να οριστεί, αν αυτό είναι δυνατόν, η έννοια της αντικειμενικής πραγματικότητας. Ωστόσο είναι προφανές πως οι σύγχρονοι αριστεριστές φιλόσοφοι δεν είναι ψύχραιμοι επιστήμονες της λογικής που αναλύουν συστηματικά τις βάσεις της γνώσης. Συναισθηματικά, είναι υπερβολικά απορροφημένοι από την επίθεση τους κατά της αλήθειας και της πραγματικότητας. Επιτίθενται εναντίον αυτών των εννοιών εξαιτίας των δικών τους ψυχολογικών αναγκών. Από τη μία, η επίθεσή τους είναι μία διέξοδος για την εχθρότητα, και, μέχρις του σημείου που είναι επιτυχής, ικανοποιεί την επιθυμία τους για δύναμη. Πιο σημαντικό όμως, οι αριστεριστές μισούν την επιστήμη και τη λογική επειδή ταξινομούν ορισμένες πεποιθήσεις ως πραγματικές (π.χ. επιτυχής, ανώτερος) και άλλες πεποιθήσεις ως ψευδείς (π.χ. αποτυχημένος, κατώτερος). Τα συναισθήματα κατωτερότητας των αριστεριστών είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που δεν μπορούν να ανεχτούν οποιαδήποτε ταξινόμηση πραγμάτων ως επιτυχών ή ανώτερων και άλλων ως αποτυχημένων ή κατώτερων. Αυτός επίσης είναι ο λόγος που πολλοί αριστεριστές απορρίπτουν την έννοια της νοητικής ασθένειας και της χρησιμότητας των τέστ του IQ. Οι αριστεριστές είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στις γενετικές εξηγήσεις των ανθρώπινων ικανοτήτων ή της συμπεριφοράς, επειδή οι εξηγήσεις του είδους αυτού τείνουν να κάνουν μερικά πρόσωπα να φαίνονται ανώτερα ή κατώτερα απέναντι στους άλλους. Οι αριστεριστές προτιμούν να επαινούν ή να κατηγορούν την κοινωνία για τις ικανότητες του ατόμου ή για την έλλειψή τους. Έτσι αν ένα άτομο είναι «κατώτερο» δεν φταίει το ίδιο, αλλά η κοινωνία, επειδή δεν ανατράφηκε σωστά.

19. Ο αριστεριστής δεν είναι κανονικά το είδος του ανθρώπου του οποίου τα συναισθήματα κατωτερότητας το κάνουν να καυχιέται, να είναι εγωιστής, νταής, να προωθεί τον εαυτό του, να είναι ανηλεής ανταγωνιστής. Αυτό το είδος του ανθρώπου δεν έχει χάσει τελείως την πίστη στον εαυτό του. Του λείπει η αίσθηση της δύναμης και της αξίας του, αλλά μπορεί να πιστεύει πως έχει την ικανότητα να είναι ισχυρό. Οι προσπάθειές του όμως να γίνει ισχυρό προκαλούν την δυσάρεστη συμπεριφορά του. O αριστεριστής έχει ξεφύγει πολύ από αυτό. Τα αισθήματά του κατωτερότητας είναι τόσο βαθιά ριζωμένα που δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του δυνατό και πολύτιμο στο ατομικό επίπεδο. Από αυτά προέρχεται και η συλλογικότητά του. Ο αριστεριστής μπορεί να νοιώθει δυνατός μόνο ως μέλος μιας μεγάλης οργάνωσης ή ενός μαζικού κινήματος με το οποίο ταυτίζεται.

20. Παρατηρείστε τη μαζοχιστική τάση των μεθόδων των αριστεριστών. Οι αριστεριστές διαμαρτύρονται ξαπλώνοντας μπροστά από οχήματα, προκαλώντας σκόπιμα την αστυνομία ή τους ρατσιστές για να τους κακοποιήσουν, κλπ. Οι μέθοδοι αυτοί μπορεί συχνά να είναι αποτελεσματικές, αλλά πολλοί αριστεριστές τις χρησιμοποιούν όχι σαν μέσα για κάποιο σκοπό, αλλά επειδή ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ τις μαζοχιστικές τακτικές. Το μίσος για τον ίδιο τους τον εαυτό είναι χαρακτηριστικό των αριστεριστών.

21. Οι αριστεριστές μπορεί να ισχυρίζονται πως ο ακτιβισμός τους παρακινείται από οίκτο ή από ηθικές αρχές, και οι ηθικές αρχές όντως παίζουν ρόλο για τον αριστεριστή του υπερκοινωνικοποιημένου είδους, αλλά δεν μπορούν να είναι τα βασικά κίνητρα για τον αριστερίστικο ακτιβισμό. Η εχθρότητα είναι ένα υπερβολικά εμφανές χαρακτηριστικό της αριστερίστικης συμπεριφοράς όπως και η επιθυμία για δύναμη. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος της αριστερίστικης συμπεριφοράς δεν είναι λογικά υπολογισμένη για να ωφελήσει τους ανθρώπους που οι αριστεριστές ισχυρίζονται πως προσπαθούν να βοηθήσουν. Για παράδειγμα, αν κάποιος πιστεύει πως τα θετικά διαβήματα (affirmative action) είναι καλά για τους μαύρους, έχει νόημα να διεκδικούνται με εχθρικούς ή δογματικούς όρους; Προφανώς θα ήταν πιο παραγωγικό να υιοθετηθεί μια διπλωματική και διαλλακτική προσέγγιση που θα έκανε τουλάχιστον κάποιες λεκτικές και συμβολικές παραχωρήσεις στους λευκούς οι οποίοι πιστεύουν πως τα θετικά διαβήματα μεροληπτούν εναντίον τους. Αλλά οι αριστεριστές ακτιβιστές δεν υιοθετούν μία τέτοια προσέγγιση, επειδή δεν θα ικανοποιούσε τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Η προσφορά βοήθειας προς τους μαύρους δεν είναι ο πραγματικός στόχος. Αντίθετα, τα φυλετικά προβλήματα χρησιμεύουν σαν μία δικαιολογία για να εκφράσουν τη δική τους εχθρότητα και ανεκπλήρωτη ανάγκη για δύναμη. Κάνοντάς το στην πραγματικότητα βλάπτουν τους μαύρους, επειδή η εχθρική στάση των ακτιβιστών απέναντι στη λευκή πλειοψηφία τείνει να εντείνει το φυλετικό μίσος.

22. Αν η κοινωνία μας δεν είχε κοινωνικά προβλήματα, οι αριστεριστές θα ΕΦΕΥΡΙΣΚΑΝ προβλήματα για να βρούνε δικαιολογίες να προκαλούν αναστάτωση.

23. Τονίζουμε πως δεν ισχυριζόμαστε πως τα παραπάνω περιγράφουν με ακρίβεια όλους όσους μπορεί να θεωρηθούν αριστεριστές. Απλά παρέχουν μία κατά προσέγγιση ένδειξη μίας γενικής τάσης του αριστερισμού.

ΑΝΑΤΕΛΛΟΥΣΑ ΕΥΡΩΠΗ