ΛΕΥΚΗ ΦΡΟΥΡΑ: MACHETE: ΤΟ ΑΝΤΙ-ΛΕΥΚΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ

Το poster της ταινίας "Μachete"

σκίτσο-καρικατούρα μελών της "Σχολής της Φραγκφούρτης

Στην Ελλάδα όπου έχει επικρατήσει η αριστερά σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, στις τέχνες και τον πολιτισμό ύπαρχει μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας που ακόμα πιστεύει ότι οι λευκοί καταπιέζουν τις έγχρωμες μειονότητες, δηλαδή τους μαύρους, τους λατινοαμερικάνους και τους ασιάτες. Αυτοί οι ίδιοι συμπολίτες μας αγνοούν ότι στις ΗΠΑ, ήδη απο την δεκαετία του 1930, η μαρξιστική σκέψη έχει πλήρως επικρατήσει στην ακαδημαϊκή κοινότητα ,αλλά και στα διάφορα think tanks του πολιτκού και οικονομικού κατεστημένου! Αγνοούν ότι η νεομαρξιστική σχολή της Φραγκφούρτης, με τη θεωρία της κοινωνικής μηχανικής (social engineering) έχει διατυπώσει το κυρίαρχο δόγμα στις ΗΠΑ! Και αγνοούν επίσης ότι τα κινήματα όπως οι χίππυς, που εμφανίστηκαν κατά τη δεκαετία του '60 και '70, ήσαν δημιούργηματα της CIA, που είχαν ως στόχο την ηθική και πολιτιστική αποσάθρωση και αποδόμηση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα μεσαία αυτά στρώματα κυριαρχούν εκείνοι που έχουν καταγωγή βρεταννική, δηλαδή αγγλική, σκωτική, ουαλική ή και ιρλανδική, και γερμανική• φυσικά είναι διαμαρτυρόμενοι ή καθολικοί. Οι άλλοι Ευρωπαίοι, που κατάγονται από Σλάβους, Ιταλούς και Έλληνες, απλώς αποτελούν μειονότητα μέσα στους κόλπους της λευκής πλειοψηφίας.

Το «ειρηνιστικό» κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ* αναπτύχθηκε στα πανεπιστήμια της Ανατολικής Ακτής, το Harvard π.χ., καθώς και στο Berkeley στην Καλιφόρνια (Δυτική Ακτή). Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι οι ηγετικές μορφές του εν λόγω κινήματος κατάφεραν μια χαρά να ενταχθούν στην ακαδημαϊκή, οικονομική και κοινωνική ελίτ των ΗΠΑ και να σταδιοδρομήσουν στην πολιτική κονίστρα της Αμερικής είτε ως φιλελεύθεροι δημοκρατικοί (liberals) είτε ως νεοσυντηρητικοί ρεπουμπλικανοί. Και κάτι το οποίο δεν πρέπει να μας εκπλήσει ,η πλειοψηφία των ηγετών του αντιπολεμικού κινήματος ήταν Ιουδαίοι.

Το κίνημα του πολιτικά ορθού (politically correct), που εξελίσσεται κατά τις δεκαετίες του '80 και '90, προσπαθεί να επιβάλει ένα νεομαρξιστικό φακό παραμορφωτικό της Ιστορίας, της Κοινωνίας και, γενικώς, του Πολιτισμού, με στόχο την πλήρη πια αποδόμηση της λευκής πλειοψηφίας, τη μέσω διακρίσεων σε βάρος των Λευκών προβολή της ταυτότητας της όποιας έγχρωμης μειοψηφίας, την καταστροφή τελικώς της λευκής μειοψηφία και, στο τέλος, την αποδόμηση και των έγχρωμων κοινοτήτων. Ο απώτερος στόχος, πράγματι, είναι η καταστροφή κάθε ανθρώπινης ταυτότητας, ευρωπαϊκής, αφρικανικής, ασιατικής, διότι η ταυτότητα θεωρείται εμπόδιο στην επιβολή του «μεταμοντέρνου καπιταλιστικού/μαρξιστικού» μορφώματος.

Έτσι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι ευρωπαϊκής καταγωγής μαθητές υποχρεώνονται να μαθαίνουν περισσότερα για το εβραϊκό ολοκαύτωμα, διάφορους "ήρωες" αμφιβόλου ήθους, όπως τον Malcolm X ,τον Martin Luther King, την Angela Davis και της τρομοκρατικής πτέρυγας των Μαύρων Πανθήρων. Συστηματικώς καλλιεργείται έτσι αίσθημα ενοχής για οτιδήποτε λευκό/ευρωπαϊκό, υπό το πρόσχημα της δουλείας των Μαύρων, την καταπίεση των μειονοτήτων κ.λπ., κ.λπ. Στην κατάρτιση, κατά συνέπεια, του εκπαιδευτικού προγράμματος των Πολιτειών της Βορειοαμερικανικής Συμπολιτείας κύριο λόγο έχουν οι σιωνιστικές ΜΚΟ, όπως η Αnti-Defamation League of B'nai B'rith (ADL), μια σιωνιστική οργάνωση που καταδιώκει οποιονδήποτε αμφισβητήσει το εβραϊκό oλοκαύτωμα, το American Jewish Council καθώς και το αφροαμερικάνικο NAACP.

Παράλληλα, στις ταινίες του Χολλυγουντ, εδώ και δεκαετίες, οι συντηρητικοί λευκοί εμφανίζονται ως άτομα μειωμένης ευφυίας και μόρφωσης, με ψυχολογικά προβλήματα. Συχνά τους παριστάνουν να δέρνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Έτσι, οτιδήποτε συντηρητικό/δεξιό, ευρωπαϊκό ή και χριστιανικό γελοιοποιείται και, μεσοπρόθεσμα, δαιμονοποιείται. Στον αντίποδα βρίσκεται ο «ήρωας» (the good guy), που είτε είναι έγχρωμος, μαύρος ή «λατίνος» (μεξικανός) ή λευκός μεν αλλά φιλελεύθερος, με αριστερές και γενικώς πολιτικώς ορθές απόψεις. Προσφάτως μάλιστα ξεφύτρωσαν και good guys οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι (gay).

Ως γνωστόν όμως, όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση. Έτσι, στις πολιτείες που συνορεύουνε με το Μεξικό, όπως το Τέξας, η Αριζόνα και το Νέο Μεξικό, αναπτύσσεται τον τελευταίο καιρό κίνημα πολιτών που σθεναρώς αντιδρούν στην παράνομη μετανάστευση. Το επιχείρημά τους ότι η «παράνομη μετανάστευση» στην ουσία συνιστά εισβολή είναι αυταπόδεικτο.

Στο κίνημα αυτό, πάντως, την πλειοψηφία αποτελούν οι ευρωπαϊκής καταγωγής Αμερικανοί. Έχει ενταχθεί όμως και σημαντικός αριθμός Αμερικανών καταγωγής αφρικανικής ή και ασιατικής καθώς και «λατίνοι» δεύτερης ή τρίτης γενεάς – άτομα δηλαδή που έχουν πλήρως ενσωματωθεί στο αγγλοσαξωνικό «μοντέλο» της Βόρειας Αμερικής. Το κίνημα αυτό, επιπλέον, αποφεύγει οποιαδήποτε σχέση με τις οργανώσεις της "Λευκής Υπεροχής" (White Power κ.λπ.), οι οποίες, κατά τη γνώμη του γράφοντος, εκτός από λίγες σοβαρές όπως αυτή του Δρος. David Duke, έχουν διαβρωθεί από πράκτορες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και καταντήσει γραφικές. Παρά τις «αποστάσεις» αυτές, όμως ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος των ΗΠΑ, που εξυπακούεται- ελέγχεται από μαρξίζοντες Ιουδαίους, επιχειρεί να συνδέσει το κίνημα αυτό με οργανώσεις της "Λευκής Υπεροχής", έστω και αν αυτό αμέσως αποδεικνύεται αβάσιμο. Στο παιχνίδι, πάντως, αυτό της συστηματικής κατά των Λευκών προπαγάνδας δεν μπορούσε να μη δώσει το βροντερό «παρόν» του και το πλήρως ελεγχόμενο από τους Ιουδαίους Χόλλυγουντ. Πριν από δύο χρόνια λοιπόν, προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία «Μachete», το περιεχόμενο της οποίας πρέπει να παρουσιαστεί αναλυτικώς στους αναγνώστες του Θεόδοτου.

ο σκηνοθέτης του "Machete" ,Robert Rodriguez!

Σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας αυτής είναι Μεξικανο-αμερικανός ηθοποιός ,σκηνοθέτης και παραγωγός Robert Rodriguez. Αυτός είναι παλιός συνεργάτης και φίλος του Quentin Tarantino, ο οποίος Tarantino έχει την ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής "Troublemaker Studios". Οι ταινίες του Rodriguez έχουν αισθητική b movies της δεκαετίας του '70 και του '80• οι ηθοποιοί που παίζουν σε αυτές δεν είναι και πολύ γνωστοί (αν και σε κάποιες απο αυτές εμφανίστηκαν ως guest stars και κάποια μεγάλα ονόματα όπως π.χ. ο Βruce Willis [ιουδαϊκής καταγωγής]). Οι πρώτες ταινίες πάντως του Rodriguez ήταν αρκετά συμπαθητικές έως και καλές.

Στην παραγωγή του "Machete" όμως για πρώτη φορά συμμετείχε και μια μεγάλη εταιρία παραγωγής (εκτός απο την Troublemaker). Αυτή ήταν η Hyde Park Entertainment, ενώ την διανομή την έκανε η 20th Century Fox - κάτι το αδιανοητό για ταινία με προϋπολογισμό 10 εκατομυρίων δολλαρίων. Στην ταινία, επιπλέον, πρωταγωνιστούν ηθοποιοί πασίγνωστοι όπως οι Robert De Niro, o Don Johnson, o Steven Seagal, η Lindsay Lohan και η Jessica Alba. Το σενάριο, τώρα,της ταινίας έχει ως εξής :

O Danny Trejo στο ρόλο του "Machete"!

Ο ήρωας της ταινίας, o Machete, τον οποίο υποδύεται ο Danny Trejo, Μεξικανοαμερικανός ηθοποιός, πρώην πυγμάχος και τρόφιμος φυλακών, ο οποίος καθιερώθηκε σε δεύτερους ρόλους υποδυόμενος "κακούς", περιθωριακούς και –λοιπούς- αντιήρωες, είναι ένας πρώην μεξικανός ομοσπονδιακός «μπάτσος» (federal), που παγιδεύεται απο έναν βαρώνο κοκαϊνης (Steven Seagal), ο οποίος τελικώς σκοτώνει ολόκληρη την οικογένεια του ήρωα. Ο Machete λοιπόν φεύγει στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ και βρίσκει καταφύγιο στους κόλπους μιας οργάνωσης που αποτελείται απο μεξικανούς μετανάστες, νόμιμους και παράνομους, και "πολιτικά ορθούς" λευκούς. Εκεί έρχεται σε αντιπαράθεση με τους "κακούς" λευκούς , όπως π.χ. ο υπερσυντηρητικός γερουσιαστής της Πολιτείας, που έχει ταχθεί υπέρ της οπλοκατοχής και κατά της μετανάστευσης (Robert De Niro). Ο εν λόγω γερουσιαστής όμως ιδεολογικώς είναι όχι νεοσυντηρητικός αλλά πιο κοντά στο ρεύμα του Tea Party (αυτό τουλάχιστον προσπαθεί να περάσει η ταινία με διάφορα υπονοούμενα) και ο οποίος φαίνεται να είναι βρώμικος και διαπλεκόμενος. Ο έτερος των «κακών» είναι ο αρχηγός μιας πολιτιφυλακής λευκών, οι οποίοι, με περιπολίες στα σύνορα, προσπαθούν να εμποδίσουν τους λαθρομετανάστες να μπουν στο έδαφος των ΗΠΑ. Ο Machete οργίζεται λόγω της καταπίεσης στην οποία υποβάλλονται οι έντιμοι Μεξικανοί, καλοί χριστιανοί (καθολικοί) από τους «κακούς» λευκούς και με την βοήθεια μιας μεξικανικής καταγωγής αμερικανίδας ομοσπονδιακής πράκτορος και μιας οργάνωσης «αρωγής προς τους μετανάστες» ξεσηκώνει τους συμπατριώτες του. Το “happy end? Oι “κακοί” συντηρητικοί λευκοί ηττούνται κατά κράτος και το "δίκαιο" (politically correct, "αντιρατσισμός" κ.λπ.) επικρατεί στο "άδικο", δηλαδή τη "ρατσιστική", λευκή, συντηρητική Δεξιά) .

Σε κάποια σημεία της ταινίας οι "ρατσιστές" λευκοί σταυρώνουν τον αδελφό του Machete, καθολικό ιερέα, και σκοτώνουν εν ψυχρώ αθώους μετανάστες, που το μόνο που ζητούν είναι ένα καλύτερο μέλλον για «τους ίδιους και τα παιδιά τους» και άλλα τέτοια, ενώ διαπιστώνεται και μία περίεργη σημειολογία: Ο Μachete κάνει σεξ με τη σύζυγο και την κόρη του image maker του γερουσιαστή. (Λευκές και οι δύο, όπως και ο image maker.).

Το φιλμ «Μachete» χρηματοδότηθηκε και απο το υπουργείο Πολιτισμού και Παιδείας της κυβέρνησης του αντιλευκού-ρατσιστή, ιδεολoγικώς μαρξιστή και πιθανόν κρυπτο-μουσουλμάνου Βarack Hussein Obama. Αν και «ανεξάρτητη» παραγωγή, επιπλέον, προβλήθηκε απο τα media πάρα πολύ! Υπήρξαν, έτσι, καταγγελίες απο Μεξικανοαμερικανό, το τονίζουμε αυτό, συντελεστή της ταινίας στον γνωστό Αμερικανό δημοσιογράφο Alex Jones ότι το αυθεντικό σενάριο, γραμμένο απο τον ίδιο τον Rodriguez, ήταν πολύ περισσότερο προκλητικώς ρατσιστικό σε βάρος των Λευκών.

Το timing, η επιλογή του χρόνου δηλαδή κατά τον οποίο η ταινία αυτή παίχτηκε στους κινηματογράφους δεν είναι τυχαία: Το αντιμεταναστευτικό κίνημα κερδίζει διαρκώς έδαφος στις συνοριακές πολιτείες των ΗΠΑ (και όχι μόνο)• η παλαιοσυντηρητική πτέρυγα του Tea Party, την οποία εκφράζει ο γερουσιαστής Ron Paul αποκτά οπαδούς και, κατά συνέπεια, το καπιταλιστικό/μαρξιστικό κατεστημένο της Ανατολικής Ακτής και το –ιουδαιοκρατούμενο-Χόλλυγουντ έχουν λόγους να ανησυχούν.

Στο «Machete» λοιπόν οι Λευκοί που κάνουν ένοπλες περιπολείες παρουσιάζονται σαν τραμπούκοι, θρασύδειλοι δολοφόνοι ,ενώ στην πραγματικότητα οι ομάδες των πολιτών που σχηματίζουν περιπόλους στην αμερικανομεξικανική μεθόριο δεν συλλαμβάνουν τους εισβολείς: Απλώς ειδοποιούν τις αρχές όταν αντιληφθούν κάτι ύποπτο! Επίσης κατά κόρον προβάλλεται το στερεότυπο πως όλοι οι λευκοί που είναι συντηρητικοί και "ρατσιστές" χρησιμοποιούν τους "δύσμοιρους" Μεξικανούς σαν δούλους, σαν φτηνό εργατικό δυναμικό. Αυτό είναι ψεύδος εξώφθαλμο, δεδομένου ότι οι αντιρατσιστικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις υπέρ των μεταναστών στην Αριζόνα και το Νέο Μεξικό οργανώθηκαν από οι μεγαλογαιοκτήμονες και γνωστές πολυεθνικές όπως η ΝΙΚΕ ,η Microsoft,η Apple, τα MacDonalds και «δεν συμμαζεύεται».

Οι ευρωπαϊκής καταγωγής Λευκοί αποτελούν τα μεσαία στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, τα οποία είτε ως μικρές επιχειρήσεις είτε ως εργατικό δυναμικό υφίστανται τις συνέπειες της μαζικής εισόδου των (λαθρο)μεταναστών – την οποία μαζική είσοδο ευνοούν οι ιουδαϊκών συμφερόντων πολυεθνικές: Αυτές χρησιμοποιούν τους μετανάστες ως φτηνό εργατικό δυναμικό, για να ρίξουν το κόστος παραγωγής.

Στις κινητοποιήσεις, πάντως, των μεταναστών και των αριστερών "φίλων" τους παρατηρήθηκαν βιαιοπραγίες απέναντι σε λευκούς, κυρίως Αμερικανούς που αντιδρούσαν στην προκλητική συμπεριφορά των διαδηλωτών (ρατσιστικά συνθήματα, κάψιμο αμερικανικών συμβόλων κλπ).

Η ταινία «Machete» μας απασχόλησε για τον εξής λόγο: Δεν είναι η πρώτη φορά που το Χόλλυγουντ υπερασπίζεται τη «διαφορετικότητα» (otherness) ούτε η πρώτη φορά φορά που οι Λευκοί με δεξιές, συντηρητικές ιδέες παρουσιάζονται ως οι «κακοί». Είναι όμως η πρώτη φορά που, σε κινηματογραφική ταινία, γίνεται κάτι που ούτε ο μαύρος ακτιβιστής (και φυσικά μαρξιστής) Spike Lee δεν είχε αποτολμήσει:

Εκφράζεταιι τόσο έντονα το μίσος απέναντι σε καθετί λευκό/ ευρωπαϊκό/συντηρητικό, ώστε καταλήγει να διατυπώνεται λανθάνουσα απειλή σε βάρος οποιουδήποτε αντιδρά στο κύμα της λαθρομετανάστευσης, δηλαδή εισβολής, από τη Λατινική Αμερική στις ΗΠΑ.

Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ακόμα η αριστερά και το καπιταλιστικό κατεστημένο δεν έχουν φτάσει ανοικτά να απειλούν τη λευκή πλειοψηφία. Κανείς δεν επιτρέπεται να ξεχνάει όμως πως, οτιδήποτε αρχίζει στις ΗΠΑ έρχεται και στην Ευρώπη – απλώς με διαφορά χρονικής φάσης.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ/ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Ο Tarantino και ο Rodriguez, στα πρώτα τους βήματα ως ανεξάρτητοι παραγωγοί και σκηνοθέτες, είχαν κατηγορηθεί απο το κατεστημένο ότι οι ταινίες τους εξυμνούσαν τη βία, παρουσίαζαν χαρακτήρες straight και macho και αντιμετώπιζαν τις γυναίκες ως αντικείμενα σεξουαλικής χρήσης.Tόσο ο Tarantino όσο και ο Rodriguez (ο Tarantino πιο ανοιχτά) είχαν αφήσει υπονοούμενα για την ιουδαϊκή παρουσία/κυριαρχία στο Χόλυγουντ. Με λίγα λόγια, δεν είχαν καμία σχέση με την «πολιτική ορθότητα». Φαίνεται λοιπόν ότι οι πιέσεις που δέχτηκαν έπιασαν τόπο, εφόσον ο μεν Tarantino με την ταινία «Inglorious Bastards» ο δέ Rodriguez με το «Machete» έδωσαν γήν και ύδωρ. Εντάξει, αυτό γίνεται αντιληπτό: Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη! Η ταινία « Gran Torino» όμως του Κλίντ Ήστγουντ, ένα φιλμ αριστουργηματικό που προβάλλει συντηρητικές ιδέες και αξίες, όχι μόνο δεν είχε την ανάλογη προβολή, αλλά κατηγορήθηκε απο το «πολιτικά ορθό» (politically correct) κατεστημένο ως υπερβολικά συντηρητική!

Και μια που μιλήσαμε για τον πόλεμο του Βιετνάμ, το κίνημα των Βιετμίνχ, που μετεξελίχθηκαν σε Βιετκόγκ ήταν δημιούργημα της OSS (προκατόχου της CIA) κατα τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με σκοπό όχι την καταπολέμηση των Ιαπώνων όσο την εκδίωξη των Γάλλων από την Ινδοκίνα. Στράφηκε αργότερα κατά του δημιουργού με συνέπεια τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται -όχι σαν φάρσα- στις μέρες μας με
τους Ταλιμπάν…

Να και το βίντεο όπου ο Alex Jones* καταγγέλει το «Machete» ως προάγγελο φυλετικού πολέμου εντός των ΗΠΑ: